باران آمد

  

باران آمد و پشت پنجره دلم را شست ولی رازقی  نروئید. 

شقایقی گلگون از شعرم  سر زد که چون من داغی بر سینه داشت. 

باد هم یار من نبود و کاغذهایم را تا ماهور ها نبرد . 

ولی من برگشتم تا روایت گر احساسم با مهربان ترین دوستانم باشم.