"راز ِبی اخلاقی ِمسلمانان"
حکایت است شیخی از شاگردان خواجه نصیرالدین چنین روایت کند که: در بلاد مسلمانان هرروز خبرهای بسیار می رسید از دزدی و قتل و تجاوز که همه از جانب مسلمانان بود .
روزی خواجه نصیرالدین مرا گفت: دانی از بهر چیست که جماعت مسلمان از هر جماعت دیگر بیشتر گنه می کنند با آنکه دین خود را بسیار اخلاقی و کامل می دانند ؟
من بدو گفتم : بزرگوارا، همانا من شاگرد توام و بسیار شادمان خواهم شد اگر ندانسته ای را بدانم .
خواجه نصیر الدین فرمود : ای شیخ تو کوششها در دین مبین کرده ای و اصول اخلاق محمد را می دانی، همانا محمد و جانشینانش بسیار از اخلاق گفته اند و از بامداد که مومن از خواب بر می خیزد تا شبانگاه راه را بدونشان داده اند... اما این چه سری است که ایشان بی اخلاق ترین مردمانند و آنکه اخلاق دارد نه از مسلمانی اش، که از وجدان بیدار اوست؟ من بسیار سفر کرده ام و از شرق تا غرب عالم و دینها و آیینها دیده ام.
از "غوتمه" ( بودا ) در خاورزمین تا "مانی ایرانی" در باختر که همانا پیروانشان چه نیکو می زیند و هرگز بر دشمنی و عداوت نیستند . در اخلاق آنان، هرگز چون مسلمانان فرع و اصل نیست و تنها بنیان اخلاق را خودشناسی می دانند و معتقدند آنکه خود شناسد و وجدان خود را بیدار کند نیازی به جزئیات اخلاقی چون مسلمانان ندارد.
اما دانی براستی عیب اخلاق ِمسلمانی چیست ای شیخ ؟
در اخلاق ِمسلمانی هر گاه به تو فرمانی دهند، آن فرمان "اما و اگر" و "خودی و غیر خودی" دارد .
در اسلام تو را گویند :
قتل مکن ... اما قتل نامسلمان را باکی نیست.
دروغ نگو ... اما دروغ به دشمنان اسلام را باکی نیست. غیبت مکن ... اما غیبت کافر را باکی نیست.
تجاوز مکن ... اما تجاوز به نامسلمان را باکی نیست ...
و این " اما " ها مسلمانان را گمراه کرده و هر مسلمانی که به گمان خود دیگری را نابکار و نامسلمان می داند، اجازه هر پستی را به خود می دهد و خدا را نیز از خود راضی و شادمان می بیند . راز نابخردی مسلمانان نیز درهمین است ای شیخ ...
برگرفته از گروه اندیشه نیک