نامه علماء دین به نخست وزیر ١٩/١١/٤٣
ما نمی دانیم متصدیان امور چه فکر می کنند و درنظر دارند این مملکت را به کجا بکشانند؟ آیا در این مملکت مردم حق هیچگونه اظهارنظر در سرنوشت خود باید نداشته باشند؟ خفقان، محدودیت، سانسور و تفتیش عقاید از یک طرف و شکست اقتصادیات و تصاعد هزینه های کمرشکن زندگی از طرف دیگر، ملت را از پای درآورده. اگر کسی از وضع موجود اظهار نارضایتی کند، سیاهچال زندان و سپس حکم دادستانی ارتش زندگی تیره او را تیره تر می نماید. آخر در کدام کشور و در کدام گوشه ی جهان تا این حد فشار، اختناق، حبس، زجر، شکنجه، ترور افکار برمردم حکومت می کند؟
در جهان امروز کجا معمول است عده ای مطلق العنان حاکم مطلق بر جان و مال و ناموس مردم باشند، و کسی حق فریاد نداشته باشد؟
آیا این قسم حکومت در بین ملل نیمه وحشی آنهم در دوران حکومت فردی، از پست ترین انواع حکومت ها شمرده نمی شده است؟
آقای هویدا شما سری به زندانها بزنید و بپرسید این اصناف مختلف زندانی، علما و وعاظ، اساتید دانشگاه، دانشجویان، تجار و اصناف به چه جرمی مدت ها در زندان بسر میبرند؟
امضاء کنندگان: سید علی خامنه ای، حسینعلی منتظری، اکبر هاشمی، محمدعلی گرامی، ابوالقاسم خزعلی، علی مشکینی، صادق خلخالی، احمد جنتی، محمدتقی مصباح یزدی، حسین نوری، علی اکبر موسوی