برای تو برای دلی که آرام
بی هوا بی دلیل
می نویسم
برای تو ، برای نگاهی که ، لحظه ای ، نقطه ای
به نگاهی رسید
می نویسم
برای تو ، برای دل ، برای نگاه
اما برای هوایم
چه کسی خواهد نوشت؟
وقتی صدای باران
ترانه ی برگریزان درختان
سکوت شب
و ماه
هوایی ام می کند
می نویسی؟
تو
برای هوای من !
و آنگاه که زیر شکنجه ی حرفهای سردت بودم و هر لحظه این سرما روح گرمم را می افسرد یقین داشتم که دوستت دارم ولی لب به سخن نگشودم و تمام حرفهایت را شنیدم تا آخرین کلمه
گمان مکن نگاههای سردت کوچکترین تردیدی بر من وارد کرد چون من این نگاهها را دوست داشتم این چشمها را دوست داشتم حرفهایت که تمام شد باز هم یقین داشتم که دوستت دارم و لکه ی اشکی که از چشمانت چکید بر یقینم افزود دوستت دارم فرشته ی روزهای تنهایی من به اندازه ی تمام اشکهایی که برایت ریختم
مرا به یاد بیاور
فکر کن ، تمام ثانیه ها را بگرد
آنقدر که دستهایت عبور زمان را
لمس کنند . بگرد
میان برگ های کهنه تقویم
در ثانیه های نفس نفس
در دقیقه های
بودن و رفتن
روی خط صاف آرامش چشمانم
مرا یادت آمد ؟؟
ناله های آسمان
ابر ، باد
قاصدک ، شعرهای ناتمام من
نقطه چین های ترانه هایم ..........
مرا یادت هست؟!!؟؟
تنها از جنس پاییز
یک قلب دنباله دار همیشگی
گوشه ی نوشته هایم
گریه ، لبخند
پیوند نگاهم با سنگفرش های خیس
...
مرا یادت آمد ؟؟!؟؟
ماه کامل است
من تنها،
میدانم که چشمانت زیر نور ماه خواهد درخشید...
من از تکرار واژه ی دلتنگی خسته ام
من از حروف فاصله بیزارم
من از باد که بوی گیسوانت رانمی آورد دلخورم،
من از هر واژه که نام توبرآن نباشد گریزانم...
بیا که،
بغض کودکانه ام آغوش تو را کم دارد...
عشق رو با تک تک نفس هام احساس میکنم ... قلبم پر تپش تر از همیشه شاید !!
به آینده امیدوار است و نگران روز هایی است که بی تو و دور از تو ... کیست آن
مهربان بی همتایی که نبض زندگی ام در دستانش است ...
و در پی یافتن بهانه ای هستم که با تو بگویم ... تمام آنچه در پس این کلمات پنهان
میکنم تا مبادا تو را بیازارم ..
و در تمام روز های بی کسی و تنهایی برایت مینویسم تا بدانی که راست میگویم !!
تو تنها دلیل زنده بودنی ... با هر دلیل و مدرکی که تو بخواهی ...